Rówieśnik Chrystusa, pustelnik i prorok żydowski, nauczający pod silnym wpływem wspólnoty esseńczyków, przez wielu uznawany za Mesjasza. Wspomina o nim historyk Józef Flawiusz i Ewangelie. Jest uznawany za ostatniego proroka Starego Testamentu.
Według Biblii urodził się pół roku przed Jezusem, według tradycji w wiosce Ain Karim (niedaleko Jerozolimy), jako syn żydowskiego kapłana Zachariasza oraz Elżbiety, która była krewną Maryi Matki Jezusa. Jego Narodziny zapowiedziane były jako dowód prawdziwości zapowiedzi złożonych przez Archanioła Gabriela Maryi w czasie zwiastowania, a także przepowiedziane były jego ojcu przez anioła w Świątyni Jerozolimskiej. W młodym wieku rozpoczął życie pustelnika na Pustyni Judzkiej. Zetknął się ze wspólnotą Esseńczyków, a będąc z urodzenia kapłanem nigdy nie uczestniczył w czynnościach liturgicznych w Świątyni Jerozolimskiej. Jego głównym zadaniem jako proroka było przygotowanie drogi do publicznej służby Jezusa, którego publicznie ochrzcił. Jezus nazwał Jana największym spośród narodzonych z niewiast.
Jan został wtrącony do więzienia za jawne krytykowanie niemoralnego małżeństwa tetrarchy Galilei Heroda Antypasa. Na skutek spisu żony Heroda - Herodiady, Jan został ścięty.
Według tradycji chrześcijańskiej i muzułmańskiej grób Jana Chrzciciela znajduje się w wielkim meczecie Umajjadów w Damaszku, który nawiedził Jan Paweł II.
Wspomnienia Jana Chrzciciela w kalendarzu liturgicznym przypadają:
- 24 czerwca, narodzenie Jana Chrzciciela, odpust parafialny w Skalbmierzu;
- 29 sierpnia, męczeństwo św. Jana Chrzciciela.
